عشق

روزی مردی , عقربی را دید که درون آب دست و پا می زند .

او تصمیم گرفت عقرب را نجات دهد , اما عقرب انگشت او را نیش زد.

مرد باز هم سعی کرد تا عقرب را از آب بیرون بیاورد ,

اما عقرب بار دیگر او را نیش زد .

رهگذری او را دید و پرسید:

”برای چه عقربی را که نیش می زند , نجات می دهی” .

مرد پاسخ داد:”این طبیعت عقرب است که نیش بزند

ولی طبیعت من این است که عشق بورزم

ای عشق تا پیاده نمانم ، سوارم نخواهی کرد.
تا بی پناه نگردم پناهم نخواهی داد .
 تا نیفتم دستم را نخواهی گرفت…
و می دانم مرا از رنج «داشتن » برهان !
اسماعیل من ارام و صبور جان بسپار!